نوزدهم . افراد

همین الان نشستم یه لیست روی کاغذ نوشتم از آدمایی که یه زمانی تو زندگی برام خیلییی عزیز بودن و به هر دلیلی یا به خاطر هر اتفاقی از دستشون دادم و  دیگه هیچ رد و نشونی ازشون توی زندگیم نیست :) 9 نفرن و فکر کنم در شرف 10 نفره شدن باشن!

بعضیاشون چقدر خاطره خوب برام  گذاشتن با رفتنشون و بعضیاشون چقدررر خودشونو بی ارزش کردن و خاطره های بد برام گذاشتن!

اومدن و رفتن چهار نفرشون مربوط به دوره دبیرستانه ، هم کلاسیایی که خیلی برام عزیز بودن و یهو از چشمم افتادن یا آدمای دیگه ای که به دلایل خیلی بدتر و بچه بازی تری بهترین سالای زندگیمو خراب کردن!

از دست دادن اون 9 نفر بعدی خیلی برام سخت نبود! مث مارگزیده شدم که از ریسمون سیاه و سفید میترسه دیگه! تا میدیدم دارم با کسی به مشکل میخورم بهش میگفتم راه باز جاده دراز! خیلی هم راحت با رفتنشون کنار میومدم چون از اول میدونستم که نباید دل ببندم به آدمایی که هیچ جای زندگیشون واسه من نیست :)

ازین که یه ریز بشینم ناله کنم و حرفای ناراحت کننده بزنم واقعا خودمم خوشم نمیاد ولی بعضی وقتا مود آدم میمونه روی همین حالت! 

کاش زودتر پیدا بشی ای نیمه  ی گم شده ی من که معلوم نیس الان کجایی و داری با کی چت میکنی!

کلاسای دانشگاهم که دهن مارو سرویس کردن! از الان اضافه نگهمون میدارن که نکنه یه وقت آخر ترمی وقت کم بیارن! تاریخ میان ترم مشخص کردن و حتی یه استاد عزیز دیگه ای هم هست که 5 فصل درس داده!!!! سری اول تمرین ها هم که آپلود کرده واسمون!

قربونش برم کلا زده تو کار فوره دو بعدی و کانولوشن دو بعدی ....

در حال دست و پنجه نرم کردن با معادلات فوق سخت ریاضی هستم. نصف موهامم سفید شد رفت! پیییر شدم پای این درسا!

شاید کم برسم بیام براتون قصه حسین کرد شبستری تعریف کنم :)

به بزرگی خودتون ببخشید