عشق

چیه این عشق بابا

آدمو قشنگ نابود میکنه، از یه جایی به بعد اسمش حماقت میشه

که هرروز دلت واسش تنگه

هرروز میخای ببینیش 

هرروز میخای صداشو بشنوی

لمسش کنی

ولی چقد دلم واسه این حماقتا تنگ شده

چقد دلم میخاست دوباره 18 سالم بشه با ذوق و شوق عاشق باشم و زندگی کنم با عشقم

آدم وقتی سنش کمه راحت تر و بی شیله پیله تر احساساتشو بروز میده

بزرگ تر که میشی باید بشینی فکر کنی برنامه بچینی ببینی اصن کارت  درسته یا نه

ببینی درست چیه غلط چیه صلاح چیه

دیگه نباید رو بازی کنی باید کلی برنامه و نقشه بچینی باید یه نقاب بزنی صورتت

از یه جایی به بعد هم میگی احساس چیه اصن و همونجاس که منطق میاد روی کار و دیگه سعی میکنی همه چیو با عقلت بسنجی

عقل که خیلی بده

مثلا دلت میخاد پیتزا بخوری عقلت میگه نخور چاق میشی

دلت میخاد بهش بگی دوستت دارم عقلت میگه نگو پررو میشه

دلت میخاد وسط خیابون بستنی لیس بزنی عقلت میگه نکن زشته

اوج زندگی آدم همونجاس که اول جوونیشه و بدون هیچ ترس و فکری هرچیزی که میخاد رو تجربه میکنه

میخنده گریه میکنه میترسه خوشحال میشه ناراحت میشه

همه احساساتشو در لحظه بروز میده

نه که بندازه گوشه انباری درشم تخته کنه

تورو خدا اگه جوونین از زندگیتون لذت ببرین

اگه ناراحتین بدونین 5 6 سال دیگه اصن یادتون نمیاد همچین روزیو

اگه شکست عشقی خوردین نگین این آخر دنیاس مطمعن باشین صد نفر دیگه هستن که میتونن بیان توی زندگیتون و به شما حس های خیلییی بهتری بدن

شعار نمیدم واقعا

خوش باشین برین بیرون بگردین دوست پیدا کنین

دوستایی که توی این سن پیدا میکنید موندگار ترین چیزا براتون هستن

آدم سنش که بره بالا دوست پیدا کردن واسش خیلی سخت میشه و خیلی هم کم پیش میاد که بتونین با کسی جفت شین

حتی توی سن 25 سالگی!

خلاصه که متنم خیلی ربطی به عشق نداشت ولی از من به شما نصیحت زندگی کنید تا وقتی دیر نشده!

_____________________________

تازه فهمیدم وبلاگم خواننده ی خاموش داره :)) خیلی ذوق زده ام!

و وظیفه خودم میدونم از همه عذر خواهی کنم اگه چیز بدی مینویسم یا قلمم خوب نیس یا کلن بد مینویسم!

مرسی که میخونین مرسی که هستین ^______^