چهل. دوست

یه چیزی که برام مشخص شده اینه که من آدمیم که محیط اطرافم زیاد روم اثر میزاره، شاید خیلی از ماها اینجوری باشیم البته. محیط اطراف منظورم دوستامه، تاحالا به این فکر نکرده بودم که دوست هامو باید چجوری انتخاب کنم ! چه معیارا و ملاکایی برای یه دوست خوب مناسبه، مثلا شاید یکی بگه مودب باشه، یکی بگه اهل مطالعه باشه؛ یکی بگه اهل خوشگذرونی باشه...

الان که بهش فکر میکنم میبینم ترجیح میدم دوستام آدمای مثبتی باشن که اهل مطالعه درسی و غیر درسی باشن، آدمایی که باهاشون حرف برای گفتن زیاد داشته باشم، آدمایی که مثل خودم عاشق پیاده روی های طولانی مدت باشن، آدمایی که براشون اهمیت داشته باشم نه اونایی که بگن بودی باش نبودی هم به ما ربطی نداره کجایی! آدمایی که وقتی باهاشون وقت میگذرونم بتونم بخندم، شاد باشم ... 

و اینکه بتونم خودم باشم، نه اینکه منو مجبور کنن اون چیزی باشم که اونا میخان و شبیه خودشون باشم و همچنین آدمایی نباشن که منو قضاوت کنن!

دوست هایی رو هم دیدم که فقط کنار من دوست بودن و پشت سرم از هزار تا دشمن بدتر بودن! اینا رو هم میخام پیدا کنم و بزارم کنار!

شاید اصلا چون تاحالا به این چیزا فکر نکردم نتونستم دوست واقعی برای خودم پیدا کنم! شاید هم خودم برای اونایی که سعی کردن برام دوست واقعی باشن دوست خوبی نبودم!

باید دوستامو فیلتر کنم 

----------------------------

اینجا چقد خوبه آدم میتونه زیاد فکر کنه زیاد حرف بزنه کسیم ازش شاکی نشه چقد حرف میزنی یا چقد پست میزاری