مهرداد2

داشتم بهش غر میزدم که ناراحتم از بس با دوس دختراتی... از بس فلانی از بس به من بی توجهی  ...

یهو وسط حرفش گفت امروز رفتم سر خاک مهرداد، سنگش خیلیی خاک گرفته بود
انگار 20 ساله که رفته...

بغض یه جوری گلومو چنگ زده که نمیتونم نفس بکشم... میترسم از روزایی که قراره بیان، که چند نفرو قراره ازم بگیرن، ... چقدر قراره برام سخت باشن...

گفت ناراحتیاتو نگه دار واسه چیزای بزرگ تر نه چیزای لو لول مث دوس دخترای من....